شنیعًا و بُدّدوا تبدیدًا حتی صعد الی العرش عویل الیتامی و نیاح الأرامل و ضجیج الضعفۃ وارتعدت الارض تحت اقدام الکفرۃ و أخذت المقربون أذیال رحمۃ اللّٰہ و ھم یشفعون۔ فلما اجتمعت أدعیۃ الضعفاء والمضطرین فی حضرۃ اللّٰہ تعالی ولحقت بھا توجھات المقربین و تواطئت الاسباب من کل جھۃ و طرف و رأی اللّٰہ تعالی أن المسلمین أصیبوا فی مالھم و انفسھم و عیالھم و اعراضھم و رحالھم و عقائدھم و اعمالھم و رأی ان المصیبۃ قد بلغت انتھاء ھا فنظر نظر التحنن والترحم الی المذنبین وادّکر قومہ الذین ھم عبادہ المنتخبون۔ الذین اذا استغفروا متندمین فیُغفرون۔ و اذا استنزلوا الرحمۃ باکین فیرحمون، و اذا استغاثوا متضرعین فینصرون۔ و اذا خروا ساجدین عند حدوث نازلۃ یسعی اللّٰہ الیھم و یؤیّدون، و اذا جاء وا ترجمہ: نداشت۔ کذاب و غدار و خائن و بیوفا بودند۔ ہیچ عہدے و ذمتے و حلفے و سوگندے را رعایت نمی کردند۔ آخر دریائے رحمت الٰہی در تموج آمد و ارادہ فرمود کہ جروح مسلمانان را اند مال و گردن آنہارا از طوق ستمگاران و زندان فرعونیان بے سامان نجات و مناص مرحمت فرماید و بر زیردستان و ہیچمئرزان و کس مپرسان برحمت و امتنان باز آید۔ بنا برآن قومی را کہ باقصائے زمین سکنی داشتند تحریکے و تہییجیدر دل کرد۔ آن گروہ با شکوہ بر مسکنہائے نژند