و اؔ لطرق مَخوفۃ والزروع معدومۃ والاموال مفقودۃ والمساجد موحشۃ والعلوم موء ودۃ، و کان المسلمون فی أعینھم کالجراد و فی الازدراء یزیدون۔ و کان طائفۃ منھم یھاجرون الی بلاد اُخریٰ و یترکون بیوتھم و مساکنھم و علی جناح التعجیل یرحلون۔ و اکثرھم کانوا کالمقیدین بأیدی الکفرۃ و کانت الفجرۃ کالأفاعی یصولون علی المؤمنین و یلقفون۔ فتاب المسلمون الی ربھم و طرحوا بین یدی مولاھم الکریم و کانوا فی المساجد یخرون علی المساجد و یدعون علیھم ولکشف ھذا الرجز یتضرعون۔ و قد قتل ألوف منھم بما اذّنوا و صلّوا و ذبحوا بقرۃ أو عقروا وما کان لھم حکَم لیرفعوا قضایاھم الیہ و لا کھف لیبکوا علی بابہ فکانوا فی کل وقت الی ربھم یرجعون۔ و أوذوا و عذبوا و کادت أن تزھق انفسھم و ھم یندبون و یرثون۔ و زلزلوا زلزالا شدیدًا و قُتّلوا تقتیلا ترجمہ: بستند۔ و در رنگ قطاع الطریق برصادران و واردان ترکتاز یہا می نمودند۔ از شدت جہل و حرمان از علم بحدی گول خرد و کژ فہم بودند کہ بہ حقیقت دل و دیدہ و گوش نداشتند۔ از اندیشہ آخرت بکلی فارغ شدہ ہمگی ہمت آنہا بستہ بہ جلب سود این جہان و چون سگان مائل بہ مردار این عالم گزران بود۔ بہر راہ می تاختند و بہر جافتنہ می انداختند۔ و ہرچہ از مال و متاع می یافتند۔ بغارت می بردند۔ قتل مسلمانان درپیش آنہا بیش از کشتن پشۂ وزن و وقعت