عمل التطعیم ویظہر فیہ شیئا من الآفۃ، ویُری الناسَ أنہم خَطؤا فی
باطل گرداند و دروآفتی ظاہرکند ومردم را بنماید کہ اوشاں درمخطی قرار
التخطیۃ ولیعلم الناس أن الشفاء فی یدہ لا فی أیدی الخلیقۃ۔ فلم أزل أدعو
دادنِ من خودخطاکردند تامردم بدانندکہ شفادردستِ اوست نہ دردستِ مخلوق پس ہمیشہ بودم کہ
وأبتہل واقبل علی اللہ ذی الجبروت والقدرۃ، حتی بانت أمارۃ الاستجابۃ
دعامیکردم ومتوجہ می شدم سوئے خدائے ذوالجبروت قادر تاآنکہ ظاہرشدندنشانہائے قبولیت
وصدَق النبأ المکتوب، واستُنجز الوعد المکذوب۔ واقتحم التطعیم
وخبرے کہ نوشتہ بودراست برآمد و راست کردہ شدآں وعدہ کہ اوراکذب شمردہ بودند وداخل شدخال زدن
فِناء الأنام اقتحام الضِّرْغام، ورأی الناسُ مضرّتَہ بالعینین، ونابَ
بصحن مردم ہمچو داخل شدن شیر و مردم مضرت اورابہردوچشم خوددیدہ اند ومشاہدہ
العیانُ مَنابَ عَدْلَینِ، وأشرق الحق کاللُّجَین، وقضینا الدَّین بالدَّین.
بجائے دوگواہ عدل استاد ودرخشیدحق ہمچو سیم و اداکردیم قرض را بقرض
ہذا أصل ما صنع الدہر فی ملکوال، وإنْ ہو إلا تنبیہ للنفوس الأبیّۃ من
ایں اصل حقیقت آں واقعہ است کہ درملکوال پدیدآمد۔ونیست این مگر تنبیہ برائے نفسہائے سرکش از
اللہ ذی الجلال۔ وکنا أعرضنا عنہم إعراض العِلْیۃ عن الأرزلین، ولکن اللہ
خدائے عزّوجل۔وماازایشاں ہمچو مسلک بزرگان باخورداں اعراض کردہ بودیم۔مگر خداارادہ کرد
أراد أن یفتح بیننا وہو خیر الفاتحین۔فاسکُتْ۔عافاک اللہ بعد ہذہ
کہ درمافیصلہ کند واوبہتراست ازہمہ فیصلہ کنندگاں۔پس خاموش باش خداعافیت روزے کندترا پس ظہور
الآیۃ، ولا تذہب أرشدک اللہ إلی طرق الغوایۃ۔وحسبُک یا شیخ،
ایں نشان بودومردراہ راست نمایدتراخداتعالیٰ سوئے راہ ہائے گمراہی وکافی است ترااے شیخ
ما سمعتَ من اعتذاری، ثم ما رأیتَ من آیۃ جبّاری۔ وثبت من ہذہ
آنچہ عذرِمن شنیدی بازآنچہ نشانِ خدائے من دیدی وثابت شدازیں