واؔ لأمان. ولا یُقضَی أمر بإطالۃ اللسان، بل الحق ہو الذی یتحقق عند وامان ست۔وہیچ امر بزبان درازی فیصلہ نمی یابد۔بلکہ حق ہمانست کہ وقت امتحان الامتحان، ومن استعجل بالملامۃ فیصبح کالندمان، ومن أکل غیر فصیح متحقق شود۔وہرکہ برائے ملامت جلدی کرد پس عنقریب ہمچو پشیماناں صبح خواہدکرد وہرکہ خام رابخورد فسیکون ما أکلہ آفۃً علی المعدۃ والأسنان۔وأشعت کلّ ما قلت فی کتابی پس عنقریب آں خوردۂ اوآفت خواہدشد برمعدہ ودندان ہا۔وہرچہ گفتم درکتاب خودکشتی نوح السفینۃ، وما کان لی أن لا أشیع بعد نزول الوحی والسّکینۃ. وما شائع کردم۔ومجال من نبودکہ بعد نزول وحی وسکینت آں راشائع نہ کنم ومن ہیچ أعلم رجلا إلا بلغہ ہذا الخبر، وما أعرف أذنًا إلّا قرعہا ہذا الأثر، حتی مردے رانمی دانم کہ این خبر اورانہ رسیدہ باشد۔وہیچ گوشے رانشناسم کہ ایں نشان اورانہ کوفتہ باشد۔ إن ہذا النبأ وصل إلی الدولۃ وأرکانہا، وشاع فی کل بلدۃ وسکانہا، تابحدیکہ ایں خبرتادولت برطانیہ وارکان او رسید۔ ودرہر بلدہ وساکنان آں بلدہ شائع وزاد الناس طعنا وملامۃ، ورأینا مِن ألسُنِہم قیامۃ. فخاطبتہم وقلت: گشت ومردم درطعن افزودند۔ ومااززبانہائے شاں قیامتے دیدیم۔پس من ایشاں رامخاطب إنا نحن المنجدون، وإنا نحن بُشِّرْنا وإنا لمُحْفَظون. فلو لم یصدق ہذا کردم وگفتم ماگروہیم مددیافتہ۔وماازخدابشارت یافتیم ومامحفوظیم۔پس اگرایں قول راست نباشد القول فلست من الصّادقین، ولیس کمثلی کاذب فی العالمین. وینسِف پس من صادق نیستم وہمچو من ہیچ کاذبے دردنیا نخواہدبود۔وبرخواہدکند الطاعونَ لی ربّی ولو أنہ جبال، وینزِفہ ولو أنہ سیل مغتال، وإنّا طاعون رارب من برائے من اگرچہ آں کوہ ہاباشد۔ وخشک خواہدکرد اورااگرچہ آں سیلے ناگاہ کشندہ باشد۔وما أکثر أمنًا وعافیۃ من الآخرین. فانتظروا حتی حین، ثم قولوا ما تقولون بہ نسبت دیگراں زیادہ تردرامن وعافیت خواہیم ماند۔پس تااخیرانتظارکنید بازگوئیدہرچہ گوئید