أتحسبوؔ ن الافتراء کأرضٍ دَمِثٍ دمَّثہا کثیر من الخُطا، واہتدت إلیہا آیاگمان میکنیدافترا راکہ ہمچو زمین نرم ست کہ نرم کردآنرابسیار گام ہا۔وراہ یافت أبابیل من القطا؟ کلا.. بل ہو سمٌّ زُعاف مَن أکَلہ فقُعص من غیر مکثٍ سوئے آن گروہ درگروہ مرغان سنگ خوار۔ہرگزنیست بلکہ آن زہرِ قاتل است ہرکہ آنرابخوردبے توقف بمرد وفنَی. وکیف یستوی رجل خاف مقام ربہ فعُلّم من لدنہ وأُعطیَ آیات کبری، ونابودشد۔وچگونہ برابرشود مردے کہ ازخدابترسدپس ازطرف اونشانہاوصلاحیت عقل یافت۔ ونورا وصلاحا ونُہٰی، وأُرسلَ إلی خلق اللّٰہ لیہدیہم إلی سبل الہدی.. وسوئے مخلوق فرستادہ شد تااوشاں راطرف راہ ہائے ہدایت رہنمونی کند ورجل آخر یمشی کلصوص فی اللیل ومال عن الحق کل المیل، وسرَّی إیجاسَ ومردے دیگر ست کہ ہمچو دُزداں بشب می رود۔و ازحق دورتررفتہ و دورکرد دردل داشتن خوفِ اللہ واستشعارَہ، وتسربَلَ لباسَ الافتراء وشعارَہ، وقصر ہمّہ علی الدنیا خوف الٰہی وپنہاں داشتن آں وپوشیدہ لباس افترا راوجامہ اورا۔وہمہ ہمت خودبردنیا التی یتجنّٰہا * ولا یقصد الآخرۃ ولا یجتلیہا؟ کلا۔لا یستویان، وللصادقین گماشت ومی چنیداوراوقصدعاقبت نمی کند ونمی بیند آنراہرگزاین ہر دوبرابرنیستند وبرائے صادقان قد کتب الفرقان.. وعدٌ من اللہ الرحمٰن فی کتابہ القرآن. فلا حاجۃ نوشتہ شدہ است کہ درایشاں وغیرایشاں مابہ الامتیازباشد۔ایں وعدہ است ازخداتعالیٰ درکتاب اوکہ قرآن مجیدست۔ لأعدائی إلی أن یشرعوا رماحہم، أو یتقلدوا سلاحہم، أو یکفّروا أو یفسّقوا، پس ہیچ حاجت نیست کہ نیزہ ہابجنبانند وسلاحہابیاویزندیامراکافر بگویند وفاسق بدانند فإن ہذہ کلہا من قبیل الفحشاء ، وإن الموت منقضٌّ علٰی کل رأس من السماء ، کہ ایں ہمہ طریق ہاازطریق فحش ست۔وموت آواز می کند ازآسمان برہرسرے ۔ فلِمَ یختارون سبیل الأ۔تقیاء وما فی أیدیہم إلّا الظنّ، وقد أہلکَ پس چراتقویٰ اختیارنمی کنند۔ودردستِ شاں بجزظن کدام چیزاست وپیش زیں