کہ ہیچ دہ نیست مگرماقبل ازیوم قیامت آنراہلاک خواہیم کردیامعذب خواہیم نمود فکذالک تشاہدون. وذالک بأن الناس کانوا لا یتقون، وکانوا یشیعون وہمچنیں مشاہدہ میکنید وایں ازیں باعث کہ مردم پرہیز گاری اختیارنمی کردند۔وبودندکہ شائع الفسق فی أرض اللّٰہ ولا یخافون، ویزدادون إثما وفحشاء ولا ینتہون. مے کردند فسق رادرزمین خداونمی ترسیدند۔ ودربدی ہازیادت می کردند وبازنمی آمدند۔ وإذا قیل: اسمعوا ما أنزل اللہ لکم فکانوا علی أعقابہم ینکُصون. فأخذہم وچون گفتہ می شد کہ آنچہ خدابرائے شماآوردہ ست آنرابشنویدپس پسِ پامیرفتند پس گرفت اللہ بعقابہ ہذا لعلہم یرجعون. وتری قلوب أکثر الناس تمایلت علی خداتعالیٰ ایشان را بعذاب خود طاعون شاید باز آیند۔ومی بینی دلہائے اکثرمردم کہ بر الدنیا فہم علیہا عاکفون، وتموجت جذبات نفوسہم وانفجرت منہا دنیاافتادند پس اوشاں براں معتکف ہستند۔وجذبات نفسہائے ایشاں در تموج آمدند وازاں چشمہ ہا عیون۔وإذا قیل لہم: لا تعصوا أمر ربکم وأطیعوا مع الذین أطاعونِ، وقد أرداکم جاری شد۔وچوں ایشاں راگفتہ شود کہ نافرمانی رب خود مکنید واطاعت من کنید بانانکہ اطاعت کردند وبہ تحقیق الطاعون، قالوا: ما أنت إلا دجال، ولم یحیطوا بأمری علما ولم یصبروا طاعون شماراہلاک کردہ است۔میگویندکہ توچیزے نیستی مگر دجال حالانکہ حقیقت مرابخوبی نفہمیدہ اند ونہ فکرمیکنند۔ کالذین یتفکرون۔وقد رأوا آیاتِ السماء وآیات الأرض ثم لا یتقون، بل ہم قوم وبتحقیق دیدند نشان ہائے آسمان ونشان ہائے زمین بازتقویٰ اختیار نمی کنند بلکہ این قومے ست یجترء ون۔وقد بلغ الزمان إلی منتہاہ وتبین أکثر ما کانوا ینتظرون، ثم لا ینظرون۔ کہ دلیری میکنند۔وبتحقیق زمانہ تاانتہاء خودرسیدہ وظاہر شد اکثر ازاں چہ انتظار می کنند۔بازنمی بینند۔ أہذہ عَلَمُ الدّجاجلۃ؟ فأرُونی کمثلہا إن کنتم تصدقون، أم کنتم أشقیاء فی کتاب اللہ فما جعل اللّٰہ چہ ایں نشان دجالان است۔پس بنمائیدمرامثل آن اگر شماراستگوہستید چہ شمادرکتاب الٰہی بدبخت بودید پس خدابہرہ شما