ولا یموت أحدٌ من علمائنا بالطاعون، فإنا نحن الصالحون وأہل التقی. وہیچکس ازعلماء مابطاعون نخواہد مرد چراکہ ماصالحان و پرہیزگاریم وأؔ ما أنت فستُطعَن وتموت فإنک کَیذُبانٌ. فقلت: کذبتم، بل لنا من الطاعون مگر توعنقریب بطاعون مبتلا خواہی شد وخواہی مرد چراکہ تودروغگوہستی پس گفتم کہ دروغ گفتیدبلکہ ماراازطاعون أمان، ولا تخوّفونی من ہٰذہ النیران، فإنّ النّار غلامنا بل غلام الغلمان. امان است۔ومراازین آتش ہامترسانید چراکہ آتش غلام ماست بلکہ غلامِ غلامان مااست۔ فما لبثوا إلّا قلیلا حتّٰی زاروا المنون، ومات بعض أجلّ علماۂم من الطاعون، پس درنگ نہ کردندمگر کمتر تاآنکہ زیارتِ مرگ کردند۔بعض ازبزرگترعلمائے ایشان بطاعون بمردند وکنتُ أخبرت بہذا قبل موت ذالک المطعون، فإن شئت فانظر أبیاتًا وبودم کہ خبر دادہ بودم بدین حادثہ قبل ازمردن این عالم طاعون زدہ۔ واگر بخواہی پس ببین چندبیت من قصیدتی الإعجازیۃ، التی کتبناہا فی ہذہ الصفحۃ علی الحاشیۃ* از قصیدۂ اعجازی من آن بیت ہاکہ نوشتم من آنہارادرین صفحہ برحاشیہ وما نظمت تلک القصیدۃ إلا لہذا الحزب الذی خذلہم اللہ بتلک الآیۃ، ومن نظم نہ کردم این قصیدہ را مگر ازبہرِہمین گروہ کہ مخذول کردخداتعالیٰ ایشان رابدان نشان * منقول من صفحہ ۵۸ و ۶۳ من کتابی الاعجاز الاحمدی۔ اذا ما غضبنا غاضب اللہ صائلا علی معتد یؤذی و بالسوء یجھرٗ ماچون خشمگین شویم پس خدا برانکس خشمگین میگرددکہ درایذاء آن حد تجاوز کردہ و دربدگوئی کار خودرا بانتہارسا نیدہ و یاتی زمان کاسرٌ کلّ ظالم و ھل یھلکن الیوم الا المدَمّرٗ وآن زمان می آید کہ شوکت ہر ظالم را خواہد بشکست و آن روز ہیچکس ہلاک نخواہد شد مگر آنکہ خودرا پیش ازین ہلاک کردہ و انی لشرالناس ان لم یکن لھم جزاء ا ھا نتھم صغار یصغّرٗ و من بدتر از ہمہ مردمان خواھم بود۔ اگر اہانت کنند گانرا بجزائے خودآن حقارتے پیش نیاید کہ خود محسوس کنند کہ این امرموجبِ سبکی و حقارت ماست قضی اللہ ان الطعن بالطعن بیننا فذالک طاعون اتاھم لیبصرُوا خداایں فیصلہ درمیان ماکردہ است کہ طاعون عوض طعن است پس ہمین طاعون است کہ ایشان راخواہد آمد تاچشم شان بکشاید