الناس من کل قوم لہذا القِرَی؟ وإنِّی بُشِّرتُ فِیْ ہٰذِہِ الأَیّام شدہ ومردم ازہرقوم برائے این مہمانی خواندہ شدہ اند ومن درین روز ہا بشارت دادہ شدم مِنؔ ربّی الوہّاب، فآمنتُ بوعدہ ورَضِیت بترک الأسباب، ازخداوند من کہ بخشندہ است۔پس بروعدۂ اوایمان آوردہ ام وبترک اسباب راضی گشتم۔ وما کان لی أَن أَعصِیَ ربّی أو أشکّ فیما أَوحٰی. ولا أبالی قول الأعداءِ، ومراچہ شدکہ خداوند خود را نافرمانی کنم یادر وحی اوشکے آرم۔ومن پروائے سخن دشمنان ندارم فإن الأرض لا تفعل شیءًا إلّا ما فُعِلَ فی السّماءِ. وإنّ مَعِیَ ربّی فما کان لی چراکہ زمین ہیچ نتوان کرد مگر ہمان کہ برآسمان کردہ شود۔وبتحقیق خداوند من بامن است پس مرا أن أفکر فکرا، وإنّہ بشّرنی وقال: "لا أُبقی لک فی المخزِیات ذکرًا"، وقال: نسزدکہ ہیچ فکرے کنم و او مرابشارت داد وگفت من نگذارم کہ بعد ازمردن توہیچ دستاویزعیب در دستِ مردم بماند "یعصِمک اللہ من عندہ". وہو الولی الرحمٰن، وإنْ یُعْزَ حُسنٌ إلی سوادٍ فیتراء ی وگفت خداخاص بفضل خودحفاظت توخواہد کرد وہمو نست دوست رحم کنندہ واگر یک حسن بسوئے سیاہی منسوب گردد الحُسنانِ. ہذا ربّنا المُستعَان، فکیف نخاف بعدہ أہل العدوان؟ بعوض آن دوحسن ظاہر خواہند شداینست خداوندماکہ ازومددمیخواہیم پس بعد ازین چگونہ ازدشمنان بترسیم۔ فلا تُعیّرنی علٰی ترک التطعیم، وإنَّ رَبّی بکلّ خَلقٍ علیمٌ. ألا تعلم پس مرابرترک خال زدن سرزنش مکن۔زیراکہ خداوند من ہر قسم پیدائش رامیداند آیانمیدانی کہ ما جری علٰی أُمّ موسٰی إِذْ أَلْقت طفلہا فی البحر وقلبہا تتشظّی، وآمنتْ برمادرِ موسیٰ چہ گذشت ہرگاہ کہ طفل خودرادردریائے انداخت ودل اوپارہ پارہ شد وبروعدۂ بوعد ربّہا وما وہَنتْ کمَنْ تظنّی؟ أتعلم بأیّ دواءٍ کان عیسٰی یبرء الأکمہ خداوند خود کہ دانندہ عواقب است ایمان آوردوہمچو بدگمانان سست نشد۔ آیا میدانی کہ بکدام دواعیسیٰ کوران را والمبروص؟ فتصفَّحِ الفرقان والصحیحَینِ وأَرِنا النصوص، أو أَخْرِجْ لنا کتابًا بہ میکردومبروص *را۔پس برمابخوان آن آیت را و اوراق قرآن شریف بگردان یابرائے ماکتابے دیگر * ایڈیشن اول میں خط کشیدہ ترجمہ لکھنے سے رہ گیا ہے (ناشر)