وعدؔ وّہ.. ألا تری؟ الذین طحِنتہم رحی المحبّۃ، ودارت علیہم لِحِبّہم أنواعُ
ودشمنِ خدابرابر شوند آیانمی بینی آنانکہ درآسیائے محبت اودقیق کردہ شدندوآمدبرایشان درراہ دوست شان
دَورِ المصیبۃ، فہم لا یُہْلکون. ولا یجمع اللہ علیہم موتین.. موتٌ من یدہ
قسماقسم ازگردشِ مصیبت ایشان ہلاک کردہ نمی شوند وخداجمع نمیکند برایشان دومرگ ۔مرگے ازدستِ او
وموتٌ من ید عدوّہ۔۔لئلّا یضحک الضاحکون، وکذالک مِن بَدْوِ خلقِ العالم
ومرگے ازدستِ دشمنِ اوتاکہ نہ خندہ کنند خندہ کنندگان۔وہمچنین ارادہ کردہ است ازروزیکہ دنیا
قضی. إنْ یُہْلِکہم فہم عبادہ.. وإنْ ینصُرْہم فما العدوّ وعنادہ؟ وإنہ کتب
آفرید۔اگر اوایشان رابمیراندپس ایشان بندگان اوہستندواگر مدددہدپس دشمن وعناداوچہ حقیقت است تانقصان
لہم العزّ والعُلٰی. قوم أخفیاء تحت رداۂ، لا یعرفہم الخلق من دون إدراۂِ،
ایشان کندواوبرائے اوشان عزت وغلبہ نوشتہ است۔این قومے است پوشیدہ زیرچادراوتعالیٰ ومخلوق ایشان رابجزشناساکردن
واللّٰہُ یعرفُ ویریٰ. فیقوم لہم کالشاہدین، ویُری لہم آیاتٍ فی الأرضین،
اونمی شناسدمگرخدامی شناسدومی بیند پس می ایستدبرائے ایشان مثل گواہان وبرائے شان درزمین ہانشان ہامی نماید
ویہدی من یبتغی الہدٰی. ویتجالد لہم العدا، ویخلق لہم أسبابا
وہرکہ ہدایت طلبد اوراہدایت میدہد۔وبدشمنان شان می آویزدیعنی دروقت ہرمشکلے ازآسمان مددشان میکندو
لایخلق لغیرہم، ویأمر ملائکہ لیخدموہم بإِیصال خیرہم، فینصر عبدہ
برائے شان آن اسباب پیدامیکند کہ برائے دیگرے پیدانمیکندوفرشتگان خودراحکم می فرمایدکہ تابایصال خیرخدمت
من حیث لا یُحْتسب ولا یُتظنّی. أتلومنی لترک الأسباب مع أننی
شان کند پس بندہ اوراازان گونہ ازغیب مددمیرسد کہ نمیداندونہ گمان میکند۔آیابرائے ترک اسباب مرا
أُمرتُ من ربّ الأرباب. فلا أعلم علی ما تلومنی.. ما لک تُبصر ثم تتعامٰی.
ملامت میکنی باوجودیکہ من ازخدامامورم پس نمیدانم کہ چراملامت میکنی تراچہ شدکہ می بینی بازنمی بینی۔
وإنی ما أمنع الناس من التطعیم، ولا ینفع ترکہ إلّا إیّایَ ومن اتبعنی
ومن مردم راازخال زدن منع نمی کنم وترک کردن آنکسے رانفع نہ بخشدمگر مراوآنان راکہ پیروی من