وباؔ لسوء تَظنَّی. ولکنہ مع ذالک یتجدّد لأَصْفیاۂ، ویبرُز فی حُلَلٍ جدیدۃٍ وبدگمانی نمودمگر اوبااین ہمہ برائے اولیائے خودخدائے نومیگرددوبرائے اولیائے خود لباس جدید می پوشد لأولیاۂ، کأنّہ إلٰہ آخرُ لا یَعْرِفہ أحَدٌ من الوَرٰی، فیفعَلُ لہم أَفعالًا گویااوخدائے دیگر است کہ مخلوق اورانمی شناسد۔پس برائے اوشان آن کارہامیکند کہ لا یُری نظِیرُہا فی ہذہ الدنیا۔ ولا یخرق عادتہ إلا لِمَنْ خرَق عادتہ نظیرآنہادردنیایافتہ نمی شود۔ وعادات خودرانمی شگافد مگر برائے آن کسانیکہ عادات خود وتزکّیٰ، ولا ینزلُ لأحدٍ إلا لِمن نزل من مرکب الأمّارۃ ورَکِبَ الموتَ رامی شگافندو برائے ہیچ کس فرونمی آید مگر برائے کسیکہ ازمرکب امارہ فرومی آید وسوارموت میگردد لابْتغاء الرضٰی، وخرّ علی حضرتہ وأحرق جذبات النفس ومحٰی. وإنّہ یُبدِّل تارضائے خداتعالیٰ حاصل کند وبردرگاہِ او افتادوجذبات نفس را بسوخت ونابودکردواوبرائے آنانکہ عاداتہ للمُبدِّلین، ویتجدّد للمتجدّدین، ویہَب وجودًا جدیدا لمن فَنٰی. تبدیل حالت خودمیکنند۔تبدیل عادات خودمیکنندوبرائے آنکہ باصلاح نفس وجود خودرانومیکنند نومیشودوفانیان را وہذا ہو المطلوب لکل مؤمن۔۔ومن لم یر منہ شیئا فما رأی۔ وإنہ یتجلّی وجودے جدید می بخشدوہمین مطلوب ہرمومن است وآنکہ ازین چیزے ندیدہ اوچہ دید۔واوبرائے آن بندگان خود لِعبادہِ المنقطعین بقُدرۃٍ نادرۃٍ، ویقوم لہم بعنایۃٍ مُبتکرۃ، فیُری لہم آیاتٍ کہ سوئے اومنقطع میشوند بقدرتہائے نادرہ تجلی میفرماید وبآن عنایتہاکہ ہمچو ثمرہ نومیباشند ما مَسَّہا أحد وما دنٰی۔ وإذا أقبلوا علیہ بتضرع وابتہال، سعی إلیہم ونجّاہم برائے ایشان قائم میشود پس آن نشانہابرائے شان می نماید کہ ہیچکس بدان مس نہ کردہ ونہ بدان نزدیک شدہ وچون بتضرع وگریہ سوئے اومتوجہ شوند می دودسوئے ایشان من کلّ نکال ومِنْ کُلِّ مَن آذی۔وإذا اسْتفتَحوا بجُہْدہم وإقبالہم علی الحضرۃ، ونجات میدہدایشان راازہروبال وازہرآنکس کہ ایذادہد وچون از خدا بتمامترکوشش فتح بخواہند وتوجہ بردرگاہ حضرت عزّاسمہٗ قُضِیَ الأَمْر لہم بخرق العادۃِ، وخاب کلّ من آذاہم وماا تّقٰی۔وکیف یستوی ولیُّ اللّٰہ کنند بطورخرق عادت فیصلہ درحق شان میکنند وہرمفسدے ناکام ونامرادمیماندکہ ایشان راایذاداد وتقویٰ اختیارنہ کردوچگونہ دوستِ خدا