ربّی ؔ الّذِی لا یترک المخلوق سدی. وإنّی واللّٰہِ صدوق وما کُنْتُ أن أتمنّٰی،
فرستادہ است کہ مخلوق خودراضائع نمیگذارد۔ومن بخداصادقم وآن نیستم کہ دروغ بگویم۔
ففَکِّرْ وکذالک من الکرام أتمنّٰی، ولا تجادِلْنی فی ترک التطعیم، وقُلْ
پس فکرکن وہمچنین ازبزرگان امیدمے دارم ودربارہ ترک خال زدن بامن مجادلہ مکن وبگوکہ
رَبِّ زِدْنِیْ عِلْمًا. وللہِ تصرّفاتٌ فی مخلوقہ بالأسباب ومن دون الأسباب
اے رب من علم من زیادہ کن۔و مرخدارادرمخلوقات خودتصرف ہاست بااسباب وبغیراسباب۔
ویعلمہا أولو النہٰی. بل ہذا کاللُّبّ وذاک کالقشْر، فلا تقنع
وعقلمندان او را میدانند بلکہ تصرف بے اسباب ہمچو مغزاست وبااسباب ہمچو پوست پس ہمچو فرقہ
بالقشر کالقَدریّۃ، واطلُبْ سرَّ أقدارہ لیُعْطٰی.
قدریہ برپوست قناعت مکن و از قدرتہائے او تعالیٰ بجُوتاتراعطاشود۔
إنّ اللہ یفعل ما یشاء ، ولا تُدْرکہ الأَبْصار، ولا تحدّہ الآراء ، ولا
خداہرچہ خواہد میکند وچشم ہا بکنہ قدرت اونتوانند رسیدورائے ہاحدبست اونتوانندکرد و
یحتاج إلی مادۃٍ وہَیُولٰی. وإنّہ قادرٌ علی أن یشفی المرضی من غیر دواءٍ،
اوحاجت مادہ وہیولیٰ نمیدارد و او قادرست کہ مریضان را بغیر دوا شفادہد
ویخلق الوُلْدَ مِنْ غَیْرِ آباءٍ، ویُنْبِت الزّرع مِنْ غَیْرِ أَنْ یُسْقٰی. وما کان
وفرزندان رابغیر پدرپیداکند وکشت رابغیرآب پاشی بکمال او رساند وطاقت دوا
لدواءٍ أن ینفع من غیر أَمْر ربّنا الأَعْلٰی۔ یودع التأثیرَ فیما یشاء ، وینزع
نیست کہ بغیر امرخداوندبزرگ مانفع رساند اودرہر چہ خواہد تاثیرودیعت می نہدوازہرچہ خواہد
عما یشاء ، ولہ الأمر فی الأرض والسّماوات العُلٰی. ومن لم یؤمن بتصرفّہ التّام،
آن تاثیربیرون میکشدومراو ست را حکم درزمین ودرآسمان ہائے بلند وہرکہ برتصرف تام اوایمان نیاردونشناسد آن امر
ولم یعرف أمرہ الذی لم یَأْبَہ ذرّۃٌ من ذرّات الأنام، فما قدَرہ حقّ قدرہ،
اوراکہ یک ذرہ ازذرّات مخلوق ازوسربازنتواند زد پس اوقدرو منزلت خدارانشناخت چنانچہ حق قدر شناختن است