وإؔ نْ سبُّہم إلّا حسرۃٌ علیہم وحفرۃٌ من النّار، فیقربون الحُفرۃ ظلمًا وطغوی، ومن دنا
ودشنام دادن شماایشان راموجب حسرتہاخواہدشدوآن دشنام سوراخی ہست ازآتش برائے شان پس ازروئے ظلم وزیادتی بدان سوراخ قریب تر
منہا فقد تردَّی۔ یقولون ما رأینا من آیۃ وما رأینا من أمرٍ عجیب.یا سبحان اللہ!
میشوند و ہر کہ بدان نزدیک شدپس ہلاک گردید۔ میگویندکہ ماہیچ نشانے ندیدہ ایم ونہ امرے عجیب مشاہدہ کردہ ایم سبحان اللہ این چہ
ما ہذہ الأکاذیب؟ ما لہم لا یخافون أیام الحسیب؟ وقد رأوا منّی أکثر من ماءۃ ألفٍ آیاتٍ
دروغہاہست کہ میگویند وچہ شدایشان راکہ ازروزمحاسبہ نمی ترسند حالانکہ زیادہ ازیک لک نشانہائے من دیدہ اند۔
وخوارقَ ومعجزاتٍ، فنَسِیَ کل منہم ما رأی. فکیف إذا سُءِلوا یوم القیامۃ وکُشِفَ
پس ہرچہ دیدند فراموش کردندپس روزقیامت حال شان چہ خواہد بودوآن وقت چو خواہندکردچون ازین انکارپرسیدہ شوند
ما کتموا، وأتوا ربّہم بنفسٍ تتعرّیٰ؟ وإنّ لعن الصادقین المرسلین لیس بِہَیِّنٍ،
وظاہرگرددہرچہ پوشیدہ میکردند وبحضورخداوند خواہندآمدبرہنہ ونتوانندکہ عیبہائے خودبپوشندولعنت کردن برراستبازان و مرسلان
فسوف یرون ثمرۃ ما یبذرون، ویرون من أُخِذَ ومن نجیٰ. وإن اللہ یأتی ینقُص
امرے سہل نیست پس عنقریب ثمرہ کاشتہ ءِ خودخواہنددید وزودترخواہنددیدکہ کدام کس گرفتارشدوکدام کس نجات یافت۔ وخدامی آید
الأرضَ من أطرافہا، فیُری الفاسقین ما أری فی قرونٍ أُولٰی. وإن لحوم أولیاۂ مسمومۃ،
بدین طور کہ اول از اطرافِ کاروبارِخود شروع کردہ است بازفاسقان راآن چیزے خواہد نمود کہ پیشینیان رانمودہ است وگوشتہائے
فمن أکلہا بالاغتیاب والبہتان علیہم فقد دعا إلیہ الردیٰ. وسیبدی السمّ
اولیائے خدازہرناک میباشند پس ہرکہ بغیبت ولعنت کردن آں گوشتہارابخورداوموت راسوئے خود بخواند وعنقریب آن زہر تاثیرہائے خود
آثارہ، ولا یفلح الفاسق حیث أتی. وإن اللہ غیور لنفوسہم کما ہو غیور لنفسہ،
ظاہر خواہد کردومردے بدکاررہائی نخواہد یافت ہرجاکہ برودوخدابرائے اولیاء خودچنان غیرتے داردکہ برائے نفس خودمیدارد
فلا یترک من عادٰی، فانتظروا المدٰی. وإنّ أَشقی النّاس من عاداہم وإن
پس نمیگذاردآن کس راکہ دشمنی کردہ است پس غایت کاررا منتظرباشیدوبدبخت ترازمردمان آن کسے است کہ بااولیاء خداعداوتے دارد
أَسْعدَہم من وَالٰی. وإنّی واللّٰہ من عندہ، وہو لی قائم، فما رأیک أیہا العزیز۔
وسعید ترازیشان آن کس است کہ بایشان محبت می ورزدومن بخداازنزدِاوہستم واوبرائے من استادہ است پس چہ رائے تست اے عزیز