العہاد۔ وأحیا القلوب کإحیاء الوابل للسنۃ الجماد۔ فتہلّل الوجوہ وعاد حبرہا وسبرہا۔ و تراء ت معادن الطبائع وظہرت فضّتہا وتبرہا۔ وطُہّر المؤمنون من کل نوع الجناح۔ وأُعطُوا جناحًا یطیر إلی السماء بعد قصّ ہذا الجناح۔ وأُسِّسَ کل أمرہم علی التقویٰ۔ فما بقی ذرّۃ من غیر اللّٰہ ولا الہوٰی۔ وطُہّرت أرضُ مکّۃ بعد ما طیف فیہا بالأوثان۔ فما سُجد علی وجہہا لغیر الرحمان۔ إلٰی ہذا الأوان۔ فصلّوا علی ہذا النبیّ المحسن الذی ہو مظہر صفات الرحمان المنّان۔ وَہَلْ جزاء معہود سوختہ بود۔ و دلہا را چناں زندہ کرد کہ زندہ مے کند باراں بزرگ سال بے باراں را۔ پس روشن شدند رُوہا و باز آمد ہیئت شاں و حسن شاں ونمودار شدند معدنہائے طبیعتہا و ظاہر شد سیم آں ہا و زر آنہا و پاک کردہ شدند مومناں از ہر قسم گناہ۔ و آں پر دادہ شدند کہ سوئے آسمان مے پرد بعد بریدن ایں پرہا۔ وہر امر شاں بر پرہیزگاری بنا کردہ شد۔ پس یکذرہ از غیراللہ نماند۔ و نہ خواہش نفس ماند و پاک کردہ شد زمین مکہ بعد ازینکہ بہ بت ہا درو مے گشتند۔ پس سجدہ نہ کردہ شد بر رُوئے آں بجز خدا تا ایں وقت پس درود بفریسید بریں نبی کہ او مظہر صفات خدائے رحمان و منّان ہست۔ و پاداش احسان بجز