ازؔ یقین ست زہد و عرفان ہم بے یقین نفس گرددت چو سگے گر تراآرزوئے دیدار است این خردجملہ خلق میدارند زہر فرقت چشی و ناکامی داروئے ہر شکے کہ دردل ہاست آن گمان بردو این نمود فراز آنکہ بشکست ہر بت دل ما آنکہ داد ازیقینِ دل جامے اے بریدہ امیدہا ز خدا ترک کن کین و کبرو نازو دلال اے زدین بے خبر بخور غم دین دل ازین دردو غم فگار بکن بخت گرد چو زد بگردی باز دولتِ عمر دمبدم بزوال این ہمہ را بکشتنت آہنگ ہر کہ دارد یکے دلآرامے در دلِ عاشقان قرار کجا کامیابان و زین جہان ناکام در خداوند خویش دل بستہ ریزہ ریزہ شد آبگینہ شان گفتمت آشکار و پنہان ہم جنبدش نزد ہر فساد رگے پاک دل شونہ مشکل این کار است ناز کم کن کہ چون تو بسیاراند باز منکر ز وحی و الہامی آن بدارالشفاءِ وحی خدا ست آن نہان گفت و این کشود آنراز ہست وحی خدائے بے ہمتا ہست گفتار آن دلآرامے توبہ کن از فساد خود باز آ تانہ کارت کشد بسوئے ضلال کہ نجاتت معلّق است بدین دل چہ جان نیز ہم نثار بکن دولت آید زآمدن بہ نیاز تو پریشان بفکرِ دولت ومال گر بصلحت کشندو گاہ بجنگ جز بو! صلش نیابد آرامے توبہ کردن ز روئے یار کجا زیر کان دور ترپریدہ ز دام باطن از غیر یار بگسستہ بوئے دلبر دمد ز سینہء شان جز یقین دینِ تو چو مر دارے ہرکہ دور از نگار خواہد ماند این مراد از خرد چہ می جوئی چارۂ دل کلام دلدار است جان تو بر لب از نخوردن آب ہست بر عقل منت الہام آن فرو ریخت این بکف بسپرد آنکہ ما را رُخ نگار نمود وصل دلدار و مستی از جامش عیش دنیا ئے دون دمے چند است چوں ازین دام گہ ببندی بار ہاں تغافل مکن ازین غم خویش ہست کارت ہمہ بآن یک ذات اے رسن ہائے آز کردہ دراز خویش و قوم و قبیلہ پُر زد غا ہست آخر بآن خدا کارت تا نہ بیند صبوریش نائد حُسن جانان بگوش خاطر شان از خودو نفس خود خلاص شدہ پاک ازدخل غیر منزل دل نقش ہستی بشُست جلوہ یار سر پُراز کبرو دل ریا کارے نفس دون راشکار خواہد ماند وحی حق شوید از سیہ روئی ہر چہ غیرش کنند بیکار است باز از آب زندگی رو تاب کہ ازو پخت ہر تصور خام آن طمع داد و این بجا آورد ہست الہام آن خدائے ودُود ہمہ حاصل شدہ زالہامش آخرش کار باخدا وند است باز نائی درین بلاد و دیار کہ ترا کار مشکلست بہ پیش چون صبوری کنی ازو ہیہات زین ہوس ہا چرا نیائی باز تو بریدہ برائے شان ز خدا نہ تو یارِ کسے نہ کس یارت ہر دمش سیل عشق برباید گفت رازے کہ گفتنش نتوان مہبطِ فیض نور خاص شدہ یار کردہ بجان و دل منزل سر زد آخر زجیب دل دلدار