آفرؔ ین خدا بران جانے از خودی دورشدو خدا را یافت وقت عیش ست و موسم شادی خیز و از بہر یار کارے کن آن صبا نگہتی زِ یار آورد از پئے زندہ کردن آمد یار گر درین قصہ ہا اثر بودے زین قصص ہیچ راہ نکشاید اندرون تو ہست دیو خصال در خور و مہ شکے نہ گیرد راہ این مگو من محافظ دینم تند بادِ بخواہ از دادار خبری نیستت ز جانانہ آن یقینے کہ بخشدت دادار و ان دگراز خیال خود بگمان آن خدادان کہ خود دہد آواز ورنہ دین ست محض افسانہ دین ہمان دین بود کہ وحی خدا بے یقین چون نجات یا بد خلق ایکہ مغرور راہ مظنونے چون بہ بینی بہ بیشۂ شیرے کہ زخود شد برائے جانانے گمشدودست رہنما را یافت توچہ در سوگ و ماتم افتادی یک نظر سوئے این بہارے کن در دمے موسمِ بہار آورد تو ہم از دست خود شدی مُردار دلت از رجس دُور تر بودے صد ہزاران بگو چہ کار آید بر زبان قصہ ہائے از ابدال تو ز دا دار خویش دیدہ بخواہ خود شفا بخش دین مسکینم تا خس و خار تو برد یکبار مے زنی ہر زہ کام کورانہ چون خیال خودت نہد بکنار پس کجا باشد این دو کس یکسان نہ کہ ازوہم کس نمائد باز این چنین دین ز صدق بیگانہ نشود زو بہ ہیچ وقت جُدا بیگمان رُو ز حق بتابد خلق تو نہ عاقل کہ سخت مجنونے نہ کنی در گریختن دیرے منزل یار خویش کرد بدل ایکہ دیوانۂ پئے اموال از خدایت رسید رہبر دین ورنہ مرگ است اژدہائے دمان تو خزان بہر خود پسندیدے قصہ ہا پیش میکنی زِ ضلال قصہ ہا گر بیان کنی تو ہزار بنشین مُدّتے باہل یقین روز چون روشن است از د ادار نیستی طالبِ حقیقت راز در دلت صد ہزار بیماری جز خدا راہ چارہ سازی نیست ہمچو کرمے بجز کلام خدا آن یکے ازدہان دلدارے ذوق این مے چو تو نمیدانی واجب آمد ازین بہر دوران آن زشیطان بودنہ ازحق دین وحی و دین خدا ست چون تو ام بے خدا چویقین بدل آید نفس امّارہ بندۂ صد آز ہم چنین پیش تو چوگرگ آید و از ہواہا رمید صد منزل وہ کہ درکار دین چنین اہمال مرددین باش و چون زنان منشین زود میگیردت مشو نادان من نہ دانم چہ در خزان دیدے کاین کرامات ہائے اہل کمال کے رمداز تو خبث دل ز نہار تا دہندت دو دیدۂ حق بین چشم بکشاو شب پری بگذار پس ہمین مشکلست اے ناساز چہ ازین دل توقعی داری بازکن دیدہ جائے بازی نیست مُردہ ہستی بغیر جام خدا نکتہ ہائے شنید و اسرارے ہرزہ عو عو کنی بنادانی کہ تکلّم کند خدائے یگان کہ نہ دارد دوام وحی یقین یک چوگم شد د گر شود گم ہم گفتگو یا لقا ہمے باید جز یقین کے بگردد ازوے باز دل تپد ہیبتِ سُترگ آید