وللّٰہ أسرارٌ فی أنباۂ، وحِکم تحت قضاۂٖ، وإن فی أقوالہ حِکم روحانیۃ
تضلّ عندہا عقول الفلاسفۃ، ولا یُظہِر علی غیبہ أحدا إلا الذی طہّرہ
بید القدرۃ، أأنتم تحیطون أسرارہ أو تجادلونہ معترضین؟ وکم من
الصلحاء رغبوا فی أن ینظُروا مَن أنتم تنظُرون، ویجدوا ما أنتم تجدون
فلَمْ یتّفق، حتی مضوا بسبیلہم وماتوا متأسّفین۔ ثم جاء اللّٰہ بکم
وأقامکم مقامہم، فأدرکتم وقتا ما أدرکوہ، وآنستم عبدًا ما آنسوہ۔ فاشکروا
اللّٰہ الرحمٰن، الذی مَنّ علیکم وأسبغ الإحسان، وخذوا نعم اللّٰہ ولا تعرضوا
عن قبولہا، ولا تردّوا نعمۃ اللّٰہ بعد نزولہا، ولا تکونوا أول المعرضین۔
و اتقوا یا معشر الکرام سُخْطَ اللّٰہ العزیز العلاَّم، ولا تعاندوا ولا تستعملوا
البُہْتَ وسوءَ التمیّز کالعوامّ، وقوموا للّٰہ شاہدین۔ وانظروا أیّدکم
اللّٰہ نظرًا شافیا، وأمعِنوا إمعانًا کافیًا، بالفراسۃ الإیمانیۃ، والرؤیۃ الروحانیۃ
وخدا را دراخبار خود رازہاست و درحکم ہائے خود حکمت ہاست۔ و درکلمات او آنچنان حکمت ہائے روحانیہ است
کہ درآنجا عقول فلاسفہ را خود گم می کنند۔ وبرغیب خود ہیچ کس را آگہی نہ بخشد بجز کسے کہ بدست خود
او را پاک کردہ باشد۔ آیا شما بر راز او احاطہ دارید یا بطور معترضان بد وپیکار میکنید۔ وبسیار نیکوکاران
بودند کہ رغبت کردند کہ بینند آنچہ شمامے بینند مگر نہ دیدندورغبت کردند کہ بیابند آنچہ شما یافتہ اید مگر نیا فتند تاآنکہ براہ خود از دنیا برفتند ودرحالت افسوس بمردند۔ باز خدا شمارا آورد وبجائے شان
شمارا قائم کرد پس شماآن وقت را یافتید کہ ایشان نیا فتند و آن بندہ رادیدید کہ ایشان ندیدند پس آن
خدارا شکر کنید کہ برشما احسان کرد واحسان خود برشما تمام کرد۔ پس بگیرید نعمت ہائے خدارا و
کنارہ مکنید۔ ومنت خدارا رد نکنید۔ بعدزان کہ برشما فرود آورد و اولین اعراض کنندگان نباشید
وائے معشر بزرگان از غضب خدائے بزرگ و دانائے راز بپرہیزید۔ ومعاند حق نباشید۔ و دروغ و
بے تمیزی راہمچو عوام استعمال نکنید وبرائے خدا بحیثیت شاہدان برخیزید۔ وبہ بینید ایدکم اللہ
بہ نگاہ شافی وبامعان کافی از روئے فراست ایمانی و رویت روحانی چرا کہ اولیاء اللہ از ہر کجی