خلّطوا فی الکلام تخلیطًا شنیعًا۔ فکیف نقبل قولہم الذی یخالف القرآن؟
وکیف نسلّم وَہْمَہُم الذی لا یشفی الجَنان؟ أنقبل خرافاتہم التی لیست
معہا حجۃ قاطعۃ، ولا دلائل مقنعۃ واضحۃ؟ أیصدر مثل ذالک مِن
رجل یخاف الرحمٰن، ویتقی الضلالۃ والخسران؟ ألیس مِن بعد ہذہ الدنیا
یوم الدّین؟ وہل ترون یا معشر الأشراف، أن نقبل أمانیّہم ونعدل عن
خطۃ الإنصاف، أو نتبع غرورہم وجہلہم وخدعہم بعد ما أرانا اللّٰہ صراطًا
مستقیمًا، ورزقنا نہجًا قویمًا، وعلّمنا سبل العارفین۔ وکم من أمور أُخفیتْ
علی الناس حقائقہا، وسُترتْ حِکمہا ودقائقہا، ثم کُشفتْ علی رجال آخرین
خفایاہا، وفہّمہم اللّٰہ أضلاعہا وزوایاہا۔ إنہ یُظہِر علی غیبہ من یشاء ،
ویفتح عین من یشاء ویجعل من یشاء من الغافلین۔
ألیس اللّٰہ بقادر علی أن یجتبی مثلی بعنایتہٖ، ویعطی درایۃً من درایتہٖ؟
آمیز شے بد کردند۔ پس ما چگونہ چنین سخنے را قبول کنیم کہ مخالف قرآن افتادہ است۔ و
چگونہ آن وہم ایشان رامسلّم داریم کہ دل را تشفی نمی دہد۔ آیا چہ قبول کنیم۔ آن خرافات
ایشان کہ باآنہا حجتے قاطعہ نیست ونہ دلائل واضح تسکین دہندہ۔ آیا چنین حرکتے ازان کس صادر
می نواند شد کہ از عقوبت خدا می ترسد واز مواضع گمراہی وزیان کاری خود رانگہ میدارد آیا چہ بعد از گزشتن
این دنیا روز جزا نیست۔ واے معشر بزرگان آیا مناسب می بینید کہ ماآرزوہائے ایشان را قبول کنیم و از
جائے انصاف درگزریم یا ما غرور وجہل ومکر ایشان را پیروی کنیم بعد ازانکہ خدا مارا راہ راست نمود واز طریق
مستقیم روزی داد و راہ عارفاں تعلیم کرد۔ وبسیارے از حقائق چنیں ہستند کہ بر
عامہ مردم پوشیدہ داشتہ شدند۔ وبرایشان حکمت ہائے امور وباریکی آنہا مستور بماند۔ بازآن باریکی ہا برمردم
دیگر مکشوف شدند وخدا اوشان را ازتمام اضلاع و گوشہ ہائے آن چیزہا اطلاع داد چرا کہ خدا ہر کرا خواہد بر
امور غیبیہ خود مطلع مے فرماید و ہرکرا میخوا ہدچشم بینامی بخشد وہرکرا میخواہد از غافلاں میدارد۔
آیا خدا برین قادر نیست کہ ہمچو منے رابعنایت خود سوئے خود کشد و از علم خود علمے بخشد۔