زاغوا أزاغ اللّٰہ قلوبہم، وختم علی آذانہم، فصاروا من المحرومین۔ وإذا قیل لہم آمِنوا بما ظہر من وعد اللّٰہ، قالوا: أین ظہر وعد اللّٰہ؟ وما نزل ابن مریم وما رأینا أحدًا من النازلین، بل إنا نحن من المنتظرین۔ وہم یقرأون کتاب اللّٰہ ثم ینسون ما قرأوا، ولا یتدبرون کَلِمَ اللّٰہ بل ینبذونہا وراء ظہورہم، وما کانوا ممعِنین۔ والعجب کل العجب أنہم یقولون إنا آمنّا بآیات اللّٰہ ثم لا یؤمنون، ویقولون إنا نتبع صحف اللّٰہ ثم لا یتبعون۔ ألا یقرأون فی الکتاب الأعلی ما قال اللّٰہ فی عیسٰی إذ قال: یَا عِیسٰی إِنِّی مُتَوَفِّیکَ، وقال: فَلَمَّا تَوَفَّیْتَنِی، وما قال: ’’إنی مُحْیِیک‘‘۔ فمِن أین عُلِمَ حیاۃ المسیح بعد موتہ الصریح؟ یؤمنون بأنہ لقی الأموات، ثم یقولون ما مات۔ تلک کلمٌ متہافتۃ متناقضۃ، لا ینطق بہا إلا الذی ضلت حواسّہ، وغرَب عقلہ وقیاسہ، وترَک طریق المہتدین۔ یا أسفا علیہم ! إنہم اتفقوا علی الضلالۃ جمیعًا، و کج شدند لہٰذا خدا دل ایشان راکج کرد۔ وبرگو شہائے ایشان مہرنہاد و پس از محرومان شدند۔ وچون ایشان را گفتہ شود کہ باآنچہ ظاہر شد از وعدہ خدا ایمان آرید۔ میگویند کجا ظاہر شد وعدہ خدا و تا ہنوز ابن مریم نازل نشدو نہ ماکسے رافرود آیندہ دیدیم۔ بلکہ ما از منتظران ہستیم۔ وایشان کتاب اللہ رامیخوانند وبازہمہ خواندہ را فراموش می کنند و در کلمات الٰہیہ تدبر نمی کنند بلکہ آنرا پس پشت خودمی اندازند و بنظر تامل نمے نگرند۔ و اعجب العجائب این امراست کہ ایشان میگویند کہ مابہ آیات الٰہی ایمان آوردیم وباز ایمان نمی آرند۔ ومیگویند کہ صحف الٰہی را پیروی میکنیم و باز پیروی نمی کنند۔ آیا نمی خوانند در قرآن شریف کہ چہ گفت خدا دربارہ عیسیٰ ہرگاہ کہ گفت کہ اے عیسیٰ من ترا وفات دہندہ ام۔ وگفت عیسیٰ ہرگاہ کہ مرا وفات دادی۔ واین نگفت کہ اے عیسیٰ من ترا زندہ کنندہ ام پس از کجا حیات مسیح دانستہ شد بعدازان کہ بمرد۔ ایمان می آرند کہ عیسیٰ بگذشتگان پیوست و باز میگویند کہ عیسیٰ نمردہ است۔ این کلمات ازیکدگر نقیض و متناقض افتادہ اند۔ این چنین کسے گوید کہ حواس اوبجا نباشد وعقل وقیاس اوقائم نماند۔ وطریق ہدایت یافتگان ترک کند۔ برایشان افسوس کہ این مردم ہمگنان طریق ضلالت اختیار نمودند و در کلام