فی حلل الأنبیاء ‘‘۔ وقال: ’’قُلْ إنی أُمرتُ وأنا أول المؤمنین‘‘۔ وقال: ’’اصنَعِ الفُلْکَ
بأعیننا وَوَحْینا۔ إنّ الذین یبایعونک إنما یبایعون اللّٰہ، ید اللّٰہ
فوق أیدیہم‘‘۔ وقال: ’’وما أرسلناک إلّا رحمۃً للعالمین‘‘۔
ومن آلاۂ أنہ لما رأی القسّیسین غالین فی الفساد، ورأی أنہم علَوا فی البلاد
أرسلنی عند طوفان فتنہم وتراکُمِ دُجْنہم، وقال: ’’إِنَّکَ الْیَوْمَ لَدَیْنَا مَکِینٌ أَمِینٌ‘‘۔
فجئتُ من حضرۃ العزّۃ وعَتبۃ الوحدۃ، عند شیوع الفتن والبدعات،
وظہور المفاسد وَالسّیّءَات، وضعف المؤمنین المسلمین۔ وقد جرت
عادۃ اللّٰہ الرحیم، وسُنّۃ المولی الکریم، أنہ یبعث مجدِّدًا علی رأس
کل ماءۃٍ، فکیف إذا کان معہا طِباقُ ظلمۃٍ، وطوفان ضلالۃٍ،
ألیس اللّٰہ أرحم الراحمین؟ وترون الناس کیف سقطوا فی ہُوّۃ النصاریٰ،
وکیف تمایلوا علیہم کالسُّکاریٰ، وخرجوا من دین اللّٰہ المتین۔ أسمعتم
درحلہ انبیاء۔ وگفت بگو کہ من مامورم ومن ازہمہ مومنان در اول مرتبہ ام۔ وگفت کشتی را روبروئے
چشمان من طیار کن۔ انانکہ بتو بیعت می کنند بخدا بیعت می کنند دست خدا
بردست ایشان است۔ وگفت ترا از بہر ہمیں غرض فرستادم کہ برتمام جہانیان رحمت کنیم۔
واز جملہ نعمتہائے اویکے این ست کہ چوں پادریان رادید کہ در فساد خود غلومے کنند ودید کہ اوشان در ملک ہا
تسلط پیدا کردہ اند مرا در وقت طوفان فتنہ ایشان فرستاد ودر زمان تہہ بتہہ بودن تاریکی ایشان مامور کرد۔
وگفت بہ تحقیق تونزدمن مردے امین وبامرتبہ ہستی۔ پس من از حضرت عزت وآستانہ وحدت آمدم ووقتے آمدم
کہ فتنہہا وبدعات درملک شایع بودند وفسادہاوبدی ہا غلبہ می نمودند ومومنان و مسلمانان درحالت
ضعف بودند۔ وعادت خداوند رحیم وسنت مولائے کریم برین رفتہ است کہ اوبر سرہر صدی مجددے برپا میکند
پس چگونہ درچنین زمانہ برپا نکند کہ چون سر صدی باشد ونیزبا او ظلمتہاتہہ بتہہ باشند وطوفانے از ضلالت
موجود باشد آیا خدا ارحم الراحمین نیست و مردم رامے بینید کہ چگونہ درمغاک نصاریٰ افتادہ اند
وچگونہ ہمچو مستان بریشان نگو نسار شدہ اند واز دین متین رخت خود بیرون کشیدہ اند۔ آیا شنیدہ آید کہ کسے