کالمتقین۔ أ کفّرنی المکفِّرون مع ہٰذا العلم واللیاقۃ؟ أجادلونی بہذا البلاغۃ و
الطلاقۃ؟ فلیموتوا متندّمین۔ ولا أظن أن یتندّموا۔ إنہم قوم لا یُبالون لعن اللاعنین؛
إذا أفظعت الوقاحۃُ، فکلُّ خزیٍ الراحۃ۔ أکبّوا علٰی جارہم، وذہلوا
عن دارہم، فہتک اللّٰہ أستارہم، وجعلہم من المہانین۔ وَسلّطنی علیہم
فاختفَوا کالطیر فی الوُکنات، واقتنّوا کالوعل عند التعاقبات، وعرَضْنا کَلْکَلَنا
للمناظرات، فأُہْرِعوا کالأوابد إلی الفلاۃ، وتصدّینا لہم لأنواع الدعوۃ، وما وضعنا
عن کاہلنا عِصَام ہذہ القِربۃ، وَما کنّا لاغبین۔ نعَب علینا کلُّ أعورَ ذی غوایۃ،
ونعَق علینا کلُّ ابنِ دایۃ، محرومٍ عن درایۃ، وعوَی کلُّ خلیعٍ خلیعِ الرسن، ونبَح
کل کلب ولو کان کالیَفَن، فإذا قمنا فکانوا مَدیدَ الوَسَن، أو کانوا من المیتین۔
لما رأی النَّوکَی خلاصۃَ أَنْضُری فرُّوا وَوَلَّوا الدُّبُر کالمتشوّرِ
سوئے حق رجوع نمی کنید۔ آیا تکفیر کنندگان بدین علم ولیاقت تکفیر من کردند۔ آیا بدین بلاغت وطلاقت بامن پیکار نمودند۔ پس مے باید کہ بحالت ندامت بمیرند۔ وگمان نمی کنم کہ ایشان متندم شوند۔ چرا کہ ایشان قومے ہستند کہ پروائے *** لا عنان نمی دارند۔ چون بیحیائی از حد در گزشت۔ پس ہر رسوائی حکم راحت دارد۔ بر ہمسایہ خود افتادند وخانہ خودرا فراموش کردند۔ پس خدا تعالیٰ پردہ ہائے ایشان بدریدوایشانرا از مردم ذلیل وحقیر گردانید ومرا برایشان مسلط کرد۔ پس ہمچو پرندگان در آشیانہ ہا پوشیدہ شدند وہمچو بزکوہی بروقت تعاقب راہ کوہ ہا گرفتند۔ وما سینہ خود برائے مناظرات پیش کردیم۔ پس ہمچو چرندگان وحشی سوئے صحرا شتافتند۔ وبرائے انواع دعوت از بہر ایشان آمادہ شدیم۔ واز شانہ خود بند این مشک فروننہادیم۔ ونہ درماندہ شدیم۔ ہرکلاغے گمراہ برما آواز کرد۔ وہر زاغے محروم از عقل برما خروشید۔ وہرگرگے وہربے قیدے بآواز خود درما افتاد۔ وہرسگے اگرچہ چون پیر فرتوت بود عو عو کردن برما آغاز کرد۔ وچون ایستادیم پس گویا ہمہ درخواب بودند۔ یا مردہ بودند۔
ہر گہ کہ بیوقوفان خلاصہ زرمرا دیدند گریختند وپشتہا ہمچو سرگردانے و پریشانے نمودند