یأتون بسند من الشعراء ، وقد کفروا بمعنی بَیَّنَہ خاتَمُ الأنبیاء ، وَمَا أتوا بمعنی
أبلغ منہ عند الفُصَحاء ، وَمَا أثبتوا دَعْواہم بل نَطَقُوْا کالعامہین۔
وَمَا أُعطُوا وُسْعۃً فی ہذا اللسان، وَلَا یعلمون إلا الحقد الذی ہو تُراثہم
من قدیم الزمان۔ فَیَا حَسْرۃ علیہم! ما لہم من معرفۃ فی العربیّۃ، وَلیسَ عند ہم
مِن غیر الدعاوی الواہیۃ، ومَعَ ذٰلک لا یتناہَون من القیل والقال، وَلا یترکون
نزاعہم بل یتصدّون لہٰذا النضال، ویقومون مع الجہل المحْکم للجدال، وکذٰلک
ہَتکوا أستارہم بأیدیہم فی ہذا المقام، بما کانوا غافلین من موارد الکلام۔ سکتوا
ألفًا، ونطقوا خلفًا، وَمَا نبسوا بکلمۃ حکمیۃ کالعاقلین۔ و أَرْأَوا أنفسہم کمَخاضٍ،
وَظہروا کخَلِفَۃٍ، ثم إذا حَان النِتاج فما ولدوا إلَّا فأرۃ، أو أشوَہَ وأصغَرَ مِن فُوَیسقۃ۔
ہذا علمہم، وَأَفسَدُ منہا عملُ تلک العالمین۔یأمرون الناس بالبرّ وینسون أنفسہم،
پس ہیچ سندے از شعراء عرب نمی آرند۔ وایشان انکار آن معنی کردہ اند کہ رسول اللہ صلی اللہ علیہ وسلم بیان فرمود۔ باز چنان
معنی پیش نکردند کہ ازمعنی رسول اللہ صلی اللہ علیہ وسلم نزد فصحاء ابلغ باشد۔ بلکہ ہمچو سرگشتگان کلام کردند۔
و در زبان عربی ایشان را ہیچ وسعتے ندادہ شد۔ و چیزے نمی دانند بجزآن کینہ کہ آن ورثہ قدیمہ
ایشان است۔ پس حسرت بریشان کہ درعلم زبان عربی ہیچ معرفت نمی دارند۔ و نزد شان بجز دعویٰ ہائے
بیہودہ چیزے نیست۔ و باوجود این جہالتہا از قیل و قال باز نمی مانند و نزاع خود را
نمی گز ارند بلکہ درین کار زار برائے تیر اندازی پیش قدمی ہامی کنند۔ وباجود جہل محکم خود برائے پیکار می خیزند۔ و ہمچنین اینجا
پردہ ہائے خود بدستہائے خود بدریدند۔ چرا کہ از موارد کلام غافل بودند ازبیان ہزار امرحق ساکت ماندند۔ وچون سخنے برزبان براندند بخطائے فاحش براندند۔ وہیچ کلمہ حکمت چون دانشمندان از زبان شان بیرون نیامد۔ ونفوس خود را ہمچوآن شتران بنمودند کہ آبستنی باشند وہمچوناقہ آبستنی ظاہر شدند۔ باز چون ایام وضع حمل قریب رسیدند۔ پس موشے یازشت تروخورد تراز موشے بچہ دادند۔ این علم ایشان است وعمل این عالمان از علم