من أہل الضلالۃ والہواء ۔ فأین تذہب یا مسکین، وقد أحاطت علیک البراہین، وظہر الحق وأنت تکتمہ کالمتجاہلین۔ أیہا الغالی اتَّقِ سبلَ الغلواء ، واترُکْ طریق الخیلاء ، ولا تُغضِب اللّٰہ بالمعصیۃ، ولا ترِدْ مَورِدَ المأثمۃ، وسارِعْ إلی التوبۃ والمعذرۃ، ولا تکن کالذی بَسَأَ بأکل الجیفۃ، وما اکترث لما فیہ من العَذِرۃ، و فِرّ إلی اللّٰہ کالمستغفرین۔ پرستان پس اے مسکین کجا میروی و بر تو دلائل احاطہ کردہ اند وحق ظاہر شد وتو او را ہمچو تجاہل کنندگان می پوشی۔ اے غلوّ کنندہ از طریق ہائے غلو بپرہیز۔ وراہ تکبر را ترک کن۔ وخدا را بمعصیت درغضب میار۔ و درمقام گناہ وارد مشو۔ وبسوئے توبہ ومعذرت جلدی کن۔ وہمچوآن کسے مشوکہبخوردن مردار خو گرفتہ است۔ واز گندگی ہائے آن ہیچ پروائے ندارد۔ وبسوئے خدا ہمچو کسے بگریز کہ معافی می خواہد اَطِعْ ربَّکَ الجَبّار أھلَ لأَوَامِر خدائے خود راکہ جبّار ست واہل احکام اطاعت کن وکَیفَ عَلی نَارا النَّھَابِرِتصبِر وچگونہ برآتش مصیبت ہاصبر توانی کرد وَحُبُّ الھَویٰ واللّٰہِ صِلٌّ مُدمِّرٌ ومحبت ہوا و ہوس بخدا ماریست ہلاک کنندہ فَلا تختَرُوا الطَغْویٰ فَإنّ إلٰھنَا پس از حد در گزشتن اختیار مکنید چرا کہ خدائے ما ولا تقعُدَنْ یَا ابْنَ الکِرام بمُفسِدٍ وای پسر بزرگان بامفسدے منشین وَخَفْ قَھْرَہ وا ترُکْ طریق التجاسرٖ وازقہر اوبترس و طریق دلیری ہا بگذار وأَنْتَ تَأَذَّی عِنْد حَرّ الھَواجِر وتو درتپش ہائے نیم روز تکالیف می برداری وطاقت نداری کمَلْمَسِ أفعیٰ ناءِمٍ* فی النَّواظرٖ واز بیرون ہمچو جلد مار صاف و ملائم است غَیورٌ عَلٰی حُرُما تِہ غَیر قاصِرٖ برحدود خود غیرتمندست ومجرمان را معذور نخواہد گذاشت فترجِعَ مِن حُبِّ الشّریر کخاسر پس از محبت بد سرشت ہمچو زیان کارے خواہی گردید * ایڈیشن اول میں غالباً سہوکتابت ہے۔ درست لفظ ’’ناعِمٍ ‘‘ معلوم ہوتا ہے۔(ناشر)