الحق فی وقتہ فتعرضون، وتجعلون حظکم أن تکفّرونی ولا تتّقون۔ أتکفرون خود شمارا رسید وشما کنارہ میکنید۔ وحصہ خود این می گردانید کہ مرا کافر قرار دادہ اید ونمی ترسید۔ آیا شما بندہ عبد اللّٰہ المأمور، وتَقْفُون ما لیس لکم بہ علم من اللّٰہ الغیور، وتتکلمون مستعجلین؟ مامور را کافر میگوئید۔ وبران چیزہا اصرارمی کنید کہ علم آنہا شما را ندادہ اند۔ واز روئے جلدی کلام میکنید۔ ولا یُفرّطون فی حظّ أنفسہم، بل ینفقون أموالہم فی مراضی اللّٰہ، ویعیشون کالفقراء باشند۔ وبرائے پروردگار خود درحالت سجدہ وقیام وگریہ شب میگذرانند۔ ودرحظ نفس خود از حد اعتدال بیرون نمی روند والمساکین۔ وقوم آخرون یتولّی اللّٰہ أمر نجاتہم، ویفعل بہم أمورًا ما کان لہم أن بلکہ مال ہائے خود را در رضا ہائے خدا تعالیٰ خرچ میکنند۔ وہمچو مساکین وفقراء زندگی بسر میکنند۔ وقومے دیگرست کہ خدا خود یفعلوہا لنجاۃ أنفسہم، فیصبّ علیہم مصائب وشدائد وأنواع النائبات، ویبتلیہم متولی امر نجات شان میگردد۔ وبرائے شان آن کارہا میکند کہ درطاقت شان نبود کہ خود برائے نجات خود کنند۔ پس بنقص من الأموال والأنفس والثمرات، ثم یرحمہم بذٰلک، وینزل علیہم صلواتِہ برایشان سختی ہاو شدّتہا واقسام حوادث نازل میکند۔ وایشان رابہ نقصان مال وجان وثمرہامی آزماید۔ بازبدین وأنواع البرکات، کما ینزل علی أہل الباقیات الصالحات، ویلحقہم بقوم محبوبین۔ آزمائش برایشان رحم میفرماید وبرایشان رحمت ہاو انواع برکات نازل میفر ماید۔ وبا محبوبان خود ایشان را وتُحسَب تلک الآفاتُ عبادۃً منہم، ومجاہدۃً من عند أنفسہم بما صبروا پیوند مے بخشد۔ واین آفات را از ایشان درحکم عبادت و مجاہدہ می پندارد چرا کہ اوشان بر علیہا مستقیمین۔ فیبلّغہم اللّٰہ مقاماتٍ بلغہا قوم زاہدون صالحون وحزب سختی ہا صبر میکنند۔ پس خدا تعالیٰ اوشان رابدان مقامات می رساند کہ مقام زاہدان وصالحان عابدون مرتاضون، ویرضیٰ عنہم کما رضی عن قوم یعبدونہ ویؤثرونہ ویجعلہم وعابدان ومرتاضان ست و از ایشان آنچنان خوش میشود کہ از قومے خوش شد کہ پرستش اومیکنند و او را