أمر ربّ صمد، یلقی الروح علٰی من یشاء ، وکذالک تقتضی العظمۃ والکبریاء مے گردند۔ برہر کہ میخواہد کلام خود مے اندازد۔ وہم چنین عظمت وکبریاء او تقاضا کردہ است أأنتم تجادلونہ علٰی ما فعل أو تقومون محاربین؟ ففکّروا بفکر لا یشوبہ زیغ آیا شما با وے جنگ خواہید کرد کہ چراچنین کرد یا برائے محاربہ او خواہید ایستاد۔ پس چنان فکر کنید کہ درآن شائبہ کجی ولا مَیل، وطَہِّروا قلوبکم من کل تعصب ولا یُذْہِبْکم سَیل۔ أَرُوا تقواکم تقواکم، ومیل نباشد۔ و دلہائے خودرا صاف کنید چنان مبادکہ سیل تعصب شمارا برباید۔ پرہیز گاری خود بنمائید پرہیز گاری یا أبناء المتقین۔ واعلموا أن اللّٰہ قد أقامنی وبعثنی وکلّمنی، فاتقوا أن تحاربوا خود بنمائید اے فرزندان پرہیز گاران۔ وبدانید کہ مراخدا قائم کردہ است ومرا مبعوث کردو مرا ہمکلام شد۔ پس بترسید الأرضین، ولکنا لا نریٰ ہناک نقصانًا فی عدد نوع الإنسان، مع کثرۃ تکوُّن نماندے۔ مگر مادران وقت ہیچ نقصانے درشمار نوع انسان نمی یابیم۔ باوجودیکہ حشرات حشرات الأرض والدیدان، بل نراہم کل یوم متزایدین۔ وأمّا قولہم أنہا الارض وکرمہا بکثرت در زمین متولد میشوند۔ بلکہ روز بروز آنہا را زیادہ مے یابیم۔ لیکن این قول اوشان کہ أرواح تتنزّل من معمورۃ السماوات، فٰہذہ تکلفات واہیۃ ومن قبیل کرم وغیرہ کہ درایام پرشکال پیدامی شوند آن جانہا ہستند کہ از معمورہ آسمان فرودمی آیند۔ پس این تکلفات واہیہ ہستند الخرافات، نُحتتْ عند فقدان الدلائل وورود الاعتراضات، وما أری واز قبیل خرافات۔ کہ بوجہ نہ پیدا شدن و ورود اعتراضات ساختہ شدہ اند۔ وما ہیچ دلیلے نمی بینیم دلائل أقیمتْ علی تلک الخیالات، بل ہی کلمات غیر معقولۃ تخرج من أفواہہم کہ برین خیالات قائم کردہ باشند بلکہ این کلمات غیر معقول اند کہ بے ثبوت ازدہان شان مے من غیر الإثبات، کمثل غریق یتشبّث بالحشائش خوفًا من الممات برآیند۔ ہمچو غریقے کہ نجس و گیاہ پنجہ میزند بدین خوف کہ مبادا بمیرد