یستجیزون احدا و لا یستاذنون۔ ثم نُقل صلحاء آبائی الی جوار رحمۃ اللّٰہ و خلف من بعدھم قوم اضاعوا الصالحات المسنونات و ما رعوھا حق رعایتھا و وقعوا فی البدعات والرسوم و ما تعافوھا و کانوا لدنیاھم یلتاعون۔ و کذالک ھبّت الریح فی تلک الایام علی جمیع امراء المسلمین و طوائف ملوکھم و غفلوا من الانقیاد الی اللّٰہ والاخبات لہ و عصوا أحکام القرآن و اذا قاموا الی الصلوۃ قاموا کسالی و کانوا یراء ون و لا یخلصون۔ و نظر اللّٰہ الیھم فوجدھم کاجساد لا ارواح فیھا ورآھم انھم انتکسوا علی الدنیا وکانوا ترجمہ: زدند۔ چنانچہ پنج صد از مجلدات کتاب اللہ الفرقان ازین حرق ببا درفت۔ مسلمانان این ہمہ بے اندامی و خیرگی را بدیدۂ سرمیدیدند و از عجز وبیچارگی خاموش بودند۔ بالآخر آتش این فتنہ بحدے سرکشید کہ مساجد ما معابد بتان ناپاک و عزیزان ما ذلیل و اکثرے عرضۂ حسام خون آشام آن لیام واجب الملام گردیدند۔ زمین باہمہ سعت و فراخی برغربائے مسلمین تنگ آمد۔ ناچار با جماعۂ از عشائر و قبائل و خدم و غلامان در رنگ آل حضرت یعقوب ہر طرف سرگردان و حیران می گشتند۔ کفار ملاعین در بلاد آنہا شعار و رسوم کفر و شرک را اشاعت و ترویج دادند و در محو آثار امور اسلام سعی ہر چہ تمامتر درکار کردند۔ عجزۂ مسلمانان را درین ایام کاربجان رسید کہ ہیچکس قدرت آن نداشت کہ قرآن را جہراً تلاوت کند و اذان نماز را در مسجد بگوید و گاوی را ذبح نماید و کسے را کہ برضا و رغبت خواہد اسلام آرد در دین خود