و ؔ ضاقت الأرض علیھم بما رحبت و اُخرجوا من دار ریاستھم فی نفر من اخوانھم و عبیدھم و خدمھم فکانوا فی کل ارض یتیھون۔ و أظھر الکفرۃ فی بلادھم شعائر الکفر و محوا آثارالاسلام و جعلوھا غثاءً و قلبوا الأمور کلھا و کذالک کانوا یفعلون۔ فأصابت المسلمین فی ھذہ الایام مصیبۃ عظیمۃ و داھیۃ عامۃ و ما کان لأحد ان یؤذن فی مسجد أو یقرأ القرآن جھرًا او یدخل احدًا من الھنود فی دین اللّٰہ أو یذبح بقرۃ، و کان الجزاء فی کل ھذہ الامور القتل والنھب و إن خُفّف فتقطیع الایدی والأرجل و ان رُحِمَ علیہ ترجمہ: رسید۔ زمین را در زیر قدم فساق اشرار تپ لرزہ بگرفت و مقربان و صالحان دست در دامان عفو و رحمت الٰہی بزدند۔ چون دعائے ضعیفان و بے تابان در حضرت خداوندی مجتمع شد و توجہات مقرّبان مضاف بآن گردید و از ہر سو اسباب مساعدت کرد۔ و خداوند کریم دید کہ مسلمانان در ہر چیز از مال و جان و عیال و عرض و متاع و رحال و عقاید و اعمال عرضۂ مصائب شدہ اند و نوازلہا بحد غایت رسیدہ از فور کرم ترحم برحال گنہ گاران کردہ گوش اجابت بر دعاہائے بندگان برگزیدۂ خود گزاشت۔ بند گانی کہ چون از پشیمانی آمرزش بخواہند آمر زیدہ شوند۔ و چون نزول رحمت را دست بیازند و زارنالیہا کنند بخشائیدہ شوند۔ و چون از جوش زاری و نیاز فغان بکشند یاری و یاوری کردہ شوند و چون بر پیش آمدن اندوہے و رنجے بر روافتند تائید دادہ شوند۔ و چون حلقۂ در توبہ را بزنند مار دادہ